บทที่ 7 ตอนที่ 7 ยอมเพื่อตัดปัญหา
การต่อสู้เล็ก ๆ เกิดขึ้นเมื่อไม่มีใครยอมใคร พสิกาเองก็ขัดขืนสุดกำลัง ในขณะที่ปภังกรก็เริ่มโมโห เมื่อเธอต่อต้านเขา ความโมโหบวกกับความเมา ทำให้เขาอยากเอาชนะเธอ มือแกร่งข้างที่ว่างเลื่อนไปจับท้ายทอยแล้วกำผมบริเวณนั้นเพื่อให้ใบหน้าสวยเชิดขึ้น มือข้างที่จับคางออกแรงบีบ ก่อนจะกระแทกริมฝีปากลงไปบนปากอิ่มอย่างแรง พสิกาไม่อาจต่อต้านเขาได้ เธอรู้ตัวดีว่ากำลังมีน้อยกว่าเขา แต่จะให้ยอม ง่าย ๆ มันก็ไม่ใช่เธอ
เธอยอมเขามามากพอแล้ว ต่อไปนี้เธอจะไม่ทน ใบหน้าสวยที่พยายามเบี่ยงหลบถูกบีบจนเจ็บร้าว แต่เธอก็ยังต่อต้านเขา อยากจูบก็จูบ แต่เธอจะไม่ตอบสนองอะไรทั้งนั้น ให้เขา รู้สึกว่าจูบกับร่างที่ไร้วิญญาณแบบนี้ก็สะใจดี สิ่งที่เขาทำไม่ได้แค่ทำให้เธอเจ็บ แต่มันทำลายศักดิ์ศรีความเป็นคนของเธอ จากที่เคยตกลงกันไว้ เธอต้องจ่ายดอกเบี้ยทุกครั้งที่เขาต้องการ แต่ความต้องการของเขามันสิ้นสุดตรงไหน ต้องรอให้เธอใช้หนี้ให้หมดก่อนใช่ไหม และดอกเบี้ยของเขามันแค่ไหนกัน
พักหลัง ๆ มานี้ เขาก็เรียกร้องจากเธอหนักขึ้น เธอต้อง ไปหาเขาเกือบทุกวัน จนร่างกายของเธอเริ่มทรุดโทรมเพราะ การกระทำของเขา เธอไม่เคยมีความสุขเลยสักครั้ง ที่ได้ร่วมรักกับเขา เธอปล่อยให้เขากอบโกยความสุขจากร่างกายของเธอจนพอใจ เพราะคิดว่าสักวันเขาคงเบื่อหน่าย แต่ที่ไหนได้ ยิ่งเธอขัดขืนต่อต้าน ผู้ชายคนนี้กลับยิ่งสนุกที่ได้รังแกเธอ
"ร้องสิ ดิ้นสิ หยุดร้องทำไม!"
พูดชิดปากอิ่มเมื่อถอนปากออก เพราะคนที่ดิ้นรนต่อสู้กลับนิ่งเงียบเหมือนหุ่น
"สะใจคุณหรือยัง!"
"ยัง! มันต้องมากกว่านี้ คิดจะลองดีกับผม คุณก็รู้ว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง"
พูดพร้อมขยำมือลงไปบนหน้าอกอวบ
"คุณดิว ฉันเจ็บนะ!"
ความเจ็บทำให้เธอเผลอเรียกชื่อเล่นเขา ตาคู่คมมอง ดวงหน้าหวานรู้สึกพอใจเวลาที่เธอเรียกชื่อเขา และชอบที่สุดตอนที่เธอครางชื่อเขาออกมาเวลาที่นอนอยู่บนเตียง
"แค่นี้ร้องเจ็บซะแล้ว เรายังไม่ได้เริ่มเลย"
"จะทำอะไร! อย่านะ" พสิการ้องพร้อมกับมองออกไป นอกรถอย่างหวาดระแวง ตรงนี้เป็นที่มืดก็จริง แต่เธอก็กลัว
"คุณดิว!" ร่างบางร้องอย่างตกใจเมื่อถูกรั้งให้ข้ามฝั่งมานั่งคร่อมบนหน้าตักแกร่ง แผ่นหลังบางชิดกับพวงมาลัย ด้วยพื้นที่ที่มีอย่างจำกัด จะหนีไปทางไหนก็ไม่พ้น มือแกร่งจับเอวคอดก่อนจะยกเธอขึ้นมาเกยอยู่บนอกกว้าง เมื่อเขาปรับเบาะให้อยู่ในท่านอน
"คุณดิว! อย่าทำแบบนี้ได้ไหม" เอ่ยขอร้องเมื่อรู้ว่าเขาต้องการอะไร ในสัญญาตกลงไว้ว่าเธอต้องนอนกับเขาทุกครั้ง ที่เขาต้องการก็จริง แต่เขาก็ต้องเลือกสถานที่บ้าง
"ผมต้องการคุณเดี๋ยวนี้!" เสียงแหบห้าวออกคำสั่ง ตาคู่คมมองดวงหน้าหวานที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
"ฉัน... "
"คุณจะปฏิเสธผมได้ก็ต่อเมื่อหาเงินมาคืนผมครบทุกบาททุกสตางค์ มีปัญญาไหม"
ด้วยความเมาและอยากเอาชนะ ทำให้ปภังกรไม่ระวังคำพูด จึงไม่รู้ว่าคนที่เกยอยู่บนตักรู้สึกอย่างไร มือที่เท้าอยู่บนอกแกร่งกำชายเสื้อเขาจนเส้นเลือดปูดโปน เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา ตากลมโตมองหน้าเขาด้วยสายตาเกลียดชังอย่างเปิดเผย แต่ชายหนุ่มไม่สนใจ หน้าที่เธอคือทำให้เขามีความสุขแค่นั้นก็พอ
นิ้วเรียวกรีดไล้ลงบนอกแกร่ง ก่อนจะแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตเขาออกทีละเม็ด เมื่อไม่มีทางหนีก็สู้ก้มหน้าก้มตาทำให้มัน เสร็จ ๆ เขาจะได้กลับไป
ร่างบางโน้มลงไปหาอกกว้าง ริมฝีปากจิ้มลิ้มงับลงบนหัวนมสีชมพูสดที่เผยออกยามเมื่อสาบเสื้อหลุดออกจากกัน ลิ้นเล็กดูดดึงโลมเลียสลับทั้งสองข้างไปมา จนคนที่นอนอยู่ ใต้ร่างเริ่มส่งเสียงคราง เธอไม่ชอบจูบปากกับเขา แต่เธอกลับ ใช้ลิ้นกับร่างกายส่วนอื่น ๆ ของเขาอย่างไม่นึกรังเกียจ
"อืม... " ร่างสูงหลุดเสียงครางออกมา เมื่อลิ้นเล็กตวัดเลียไปทั่วแผงอกแกร่ง ก่อนจะไล้เรื่อยลงมาตามหน้าท้องที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อ มือบางแกะหัวเข็มขัดออกจากกัน ก่อนจะรูด เอวกางเกงลงต่ำไปให้พ้นทาง ปภังกรกัดฟันเมื่อมือนุ่มนิ่มเริ่มวุ่นวายกับใจกลางความเป็นชายของเขา ร่างสูงขยับสะโพก เพื่ออำนวยความสะดวกให้เธอ เพราะรู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร
ตากลมโตมองแท่งเอ็นยาวใหญ่ที่ดีดตัวออกมาจากกางเกงชั้นในผ้าเนื้อดี ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ เธอปฏิเสธเขาไม่ได้ ก็ต้องทำให้เขาสุขสมที่สุดให้เขาอิ่มเอมไปหลาย ๆ วัน จะได้ไม่มากวนเธออีก ตาคู่คมมองดวงหน้าหวานที่ก้มหน้า ก้มตามองของสงวนของเขา รู้สึกตื่นเต้น และลุ้นไปกับเธอด้วย นาน ๆ คนขี้อายจะลงมือทำให้เขาก่อน มันก็ตื่นเต้นดี ไม่น้อย
มือบางกอบกุมความเป็นชายของเขาไว้ในมือทั้งสองข้าง ก่อนจะขยับตัวลงไปนั่งตรงที่ว่าง ปภังกรปรับเบาะให้เลื่อนไปด้านหลัง เมื่อคนตัวเล็กแทรกตัวลงไปนั่งตรงหว่างขาของเขา มือเล็กรูดลำรักสองสามครั้ง ตวัดลิ้นเลียที่ส่วนหัวเป็นการทักทาย ก่อนจะครอบปากลงไปจนสุดความยาว
ขยับ... สาว... ชัก... ทำงานสอดประสาน ไปพร้อมกับ ปากอวบอิ่มที่ดูดไซ้ไล้เลียไปทั่วแท่งร้อนยาวใหญ่ จนเจ้าของร่างหนาหลังไม่ติดพื้น
